در نیمه اول قرن بیستم با گسترش صنایع هوایی، صنعت برق، تحقیقات هواشناسی و صنایع نفت و گاز، نیاز به جمع آوری اطلاعات از مناطق مختلف بیش از پیش احساس شد.
به عنوان مثال در مراحل آزمودن هواپیماهای آزمایشی، نیاز با امکاناتی بود که تنش های وارد بر بدنه و موتور هواپیما را در زمان پرواز به مهندسان طراح گزارش دهد یا در تحقیقات هواشناسی لازم بود اطلاعات زیادی جمع آوری شوند که فقط تعداد کمی از آنها مربوط به مناطقی بود که در آنجا انسان سکونت داشت و کاربر باید اطلاعات را از طریق خطوط تلفن، تلگراف و یا رادیو به مراکز اصلی ارسال می‌کرد.
در صنعت راه آهن نیز برای مدت زمان طولانی از مخابرات سیمی به منظور نمایش وضعیت خطوط راه آهن و کنترل سوئیچ هایی که حرکت واگن ها را هدایت می کردند، استفاده می‌شد.
این سیستم مخابراتی، تله متری (Telemetry) نامیده می‌شد می‌شود که هنوز هم در برخی از صنایع کاربرد دارد. این روش عمدتاً مربوط به تاسیسات ثابت است که در آنها امکان سیم بندی بین منبع تولید سیگنال و پایانه مرکزی وجود دارد.
با افزایش نیاز به ایجاد ارتباطات بیشتر با تجهیزات متحرک، تکنولوژی رادیو توسعه پیدا کرده است. اگر حجم اطلاعات مخابره شده زیاد نباشد، رادیو این کار را به خوبی انجام خواهد داد. همچنین اگر لازم نباشد ارسال اطلاعات توسط رادیو برای مدتی طولانی صورت گیرد، باتری‌های آن به قدر کافی کوچک خواهند بود؛ بدین جهت رادیو تری به وجود آمد. رادیو تله متری برای مدت طولانی به عنوان یک سیستم یک طرفه عمل می کرد؛ یعنی اطلاعات از تاسیسات دور دست جمع‌آوری می‌شد و به پایانه مرکزی MTU ارسال می گردید. در این تکنولوژی طراحان به جای توجه بیشتر به افزایش قابلیت اطمینان سیستم مخابراتی، توجه خود را به گسترش مخابرات دو طرفه معطوف کردند. مخابرات دو طرفه به آنها اجازه می‌داد تا علاوه بر نظارت بر سوئیچ های خطوط راه آهن، آنها را از راه دور کنترل نمایند. شرکت های تولید برق و خطوط لوله انتقال نفت و گاز و یا آب نیز تاسیساتی با خصوصیاتی مشابه راه آهن داشتند. این شرکت‌ها مجبور به سرمایه‌گذاری‌های زیادی برای اجرای فرمان های کنترلی خود می شدند. سویئچ ها و شیر هایی که باید کنترل می شدند، در محل های دور با دسترسی بسیار مشکل قرار داشتند.
تمام شرکت ها برای حل این مشکلات به پاسخ های مشابهی دست یافتند:
" مانیتورینگ و کنترل فرایند های ساده از راه دور با به کارگیری کابل ها و سیگنال های الکتریکی به منظور آسان کردن عملیات بهره برداری".
در اوایل دهه ۱۹۶۰، مانیتورینگ فرآیندهای صنعتی، یک تکنولوژی در حال رشد و توسعه بود. با توسعه تکنولوژی رادیو و کاربرد آن در تله متری، این تکنولوژی در ارتباطات دوطرفه نیز به کار برده شد.
امکان نصب رادیو در هر جایی از سطح زمین وجود دارد. معمولا استفاده ترکیبی از رادیو و کابل، موثرترین روش در جمع آوری و ارسال سیگنال ها است. با توسعه رادیو، هزینه نصب کاهش یافت و تاسیسات بیشتری قادر به غلبه بر مشکلات اقتصادی آن شدند. از طرفی نصب کابل های زیرزمینی تلفن در مناطق دور دست پر هزینه است، در حالی که سیستم های رادیویی هنگامی که دید مستقیم بین فرستنده و گیرنده وجود دارد، نسبتا مقرون به صرفه اند.
در طول دهه ۶۰ ، استفاده از رادیو بسیار توسعه یافت و در دهه 70، رادیو وسیله ارتباطی اغلب سیستمهای تله متری دو طرفه در تاسیسات جدید شد. همزمان با گسترش رادیو، تکنولوژی های الکترونیکی دیگری نیز توسعه یافتند. کامپیوترهای دیجیتال، از اوایل دهه ۶۰، در عرصه مانیتورینگ و کنترل عبور به وجود آمدند. قبل از آن سیستم های غیر کامپیوتری، پایانه مرکزی پیچیده ای داشتند که دارای چندین هزار رله بودند و در بعضی از آنها کارت پانچ و نوار مغناطیسی به کار رفته بود. در حدود سال ۱۹۶۵ کامپیوتر هایی با اندازه متوسط وارد بازار شدند و امکان ایجاد پایانه ای قوی به منظور کنترل مرکزی را فراهم کردند.
مخابرات نیز که شامل خطوط مخابرات تلفنی و خطوط رادیویی اختصاصی بود، امکان اتصال تعداد زیادی از تجهیزات سایت را به مرکز فراهم می کرد. در ابتدای دهه 70، با ظهور سیستم های دوطرفه، اصطلاح اسکادا رایج گردید و تله متری منسوخ گردید. در همین دوران، سیستم های رادیویی توسعه زیادی یافتند و جانشین کابل های زیرزمینی شدند. در این هنگام ارتباط کاربر با دستگاه‌ها بسیار آسان شد و توسعه میکرو کامپیوترهای قدرتمند تاثیر به‌سزایی بر SCADA گذاشت.
حال این سوال مطرح می‌شود که اسکادا SCADA چیست؟
برای یافتن پاسخ این سوال، به مقاله ی مربوطه در سایت ما مراجعه نمایید.